— Psalm 77:1-10

 

Jozef wil zijn aanstaande bruid verlaten. Waarom? Ze is zwanger, maar niet van Hem. Hij was niet op het huwelijk vooruitgelopen. Doe jij dat ook niet. Nu keek hij naar Maria. Een hart vol droefheid en raadsels. Want dat had hij nooit van haar verwacht. Ze was een meisje wat dicht bij God leefde. Nu was ze hem ontrouw geworden. Hij zag het kindje als het ware groeien in haar schoot. Zag hij het Kindje echt? Nee, hij zag het niet. Hij zag een kindje, maar niet het Kindje. Dat maakt het grote verschil. Dat is de oorzaak van al onze ellende en al onze verwarring. Ook als we oprecht geloven. Ons oog moet steeds weer geopend worden voor het Kindje wat in de schoot van Maria ontvangen is. Het is Gods Kind. Het is de Schepper van hemel en aarde. Het is het Kind ons geboren. Zijn Naam is Wonderlijk, Raad, sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst. Is jouw oog al opengegaan voor dit Kind? Heb je al gezien en geloofd, dat Hij voor jou gekomen is? Dat Hij jouw zondige ontvangenis en geboorte wegneemt? Dat Hij al jouw zonden heeft gedragen? Wat ga je dan anders naar Hem kijken. Als je gehoorzaamt aan het bevel Johannes de Doper: “Zie, het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt!”. Wat komt er dan een blijdschap en uitzicht en zalige vrede. Alle verwarring en ellende verdwijnt, als je Hem maar ziet. Steeds weer en steeds beter. Straks zullen we Hem zien zoals Hij is. Zie je daar naar uit? Hij is zo oneindig mooi