Kust de Zoon, opdat Hij niet toornen en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

— Psalm 2:12

Sinds coronatijd is het zoenen een beetje minder. Nogal wat mensen vinden dat helemaal niet erg. Wij Nederlanders zijn niet zo van twee of drie zoenen. In het oosten (en ook in Rusland) is dat anders. Daar zoenen ook mannen elkaar, zonder dat je er iets raars van moet denken.

Psalm 2 is een profetie van de Heere Jezus en Zijn Koninkrijk. Het is duidelijk dat Hij door andere koningen niet erkend zal worden. Lees het naar in het tweede en derde vers. En bedenk hoe waar dit geworden is toen Jezus door koning Herodes en stadhouder Pontius Pilates veroordeeld werd. Het bordje boven het kruis sprak de waarheid: Koning der Joden. Tegelijkertijd was het een halve waarheid, omdat Hij ook de Koning van de heidenen is. Van alle koningen, presidenten en andere wereldleiders, die denken dat zij de baas zijn. Die hoog van de toren blazen en niks van God en Zijn geboden willen weten. Sterker: die denken dat zíj god zijn…

Al die mensen – en ook jij die dit vandaag leest – moeten zich op tijd aan de Zoon van God onderwerpen. Als Zijn geduld op is, is het te laat en zal Hij laten zien wat de gevolgen van Zijn toorn zijn.

Gods kinderen leren de Zoon kussen – uit liefde. Want als de Heere door Zijn Geest liefde in jouw hart uitstort, kun je met dat vernieuwde hart niets anders meer dan liefhebben. Welgelukzalig – ben jij dat al?