En Jona begon in de stad te gaan, één dagreis; en hij predikte en zeide: Nog veertig dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd.

— Jona 3:3

Dat is dus zijn opdracht. God heeft lang geduld gehad. Maar nu is de grens bereikt. De tijd van de afrekening is aanstaande. Die tijd komt ook voor jou en mij. De prediking van Jona is als een dreigende wolk, die het naderend onweer aankondigt. En Jona mag in eerste instantie nog niet eens een uitweg verkondigen. Of ja toch. De Heere geeft dat volk nog 40 dagen. En al klinkt de oproep tot bekering niet, die zit er wel in verborgen. Gebruik die 40 dagen! Wat heeft dat ons te zeggen? Wel ten eerste dit, dat de profetische boodschap altijd tégen de mens is. De boodschap van de valse profeten -toen en nu- is: Vrede, vrede en geen gevaar. Jona had natuurlijk kunnen zeggen: God is liefde. Vanuit de gedachte: laat ik die wrede Assyriërs maar niet tégen de haren instrijken. Maar dan was er niets veranderd. En dan was na 40 dagen dat oordeel wel gekomen. Wat hebben wij nodig als we nog steeds zonder God leven? Moeten wij dan gevleid worden en gestreeld worden? Dat kan wel aangenaam klinken en fijn voelen. Maar het neemt het oordeel niet weg. En dat kan zo dichtbij zijn. Één stap, één hartslag, en we staan oog in oog met onze Rechter. Daarom: bekeer je!