Wat is uw enige troost beide in het leven en sterven?

— Vraag 1 van de Heidelbergse Catechismus

De catechismus windt er geen doekjes om. Heel direct en heel persoonlijk word je op de man af gevraagd wat je troost is. Troost veronderstelt verdriet en heeft te maken met emoties. Er is, net als in de psalmen, sprake van veel gevoel in de catechismus. Zondag 2 spreekt over haten. Zondag 22 over vreugde. Zondag 23 over een aanklagend geweten. Zondag 33 over een hartelijke droefheid. Kennis is in de catechismus altijd een ervaren en doorleefde kennis, een geloofskennis die dwars door je heen gaat. Er is geen geloof zonder gevoel. Luther zegt ergens: Ik weet wel wat de Naam Jezus bij mij gedaan heeft! In Welke gij u verheugt, zegt Petrus, met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde. Weet jij dat ook? Een geloof met ons verstand maakt ons niet zalig. Nu is het waar dat er veel gevoel is dat niets met het geloof te maken heeft, Judas’ spijt b.v.. Er is ook veel gevoel dat dwars tegen het geloof ingaat. Daarvan lees je in Zondag 23: hoewel het geweten mij aanklaagt, nochtans rekent God mij Christus’ gerechtigheid toe. De zekerheid van het geloof ligt in de belofte. En de belofte van God is altijd waar. Heb jij dat ook zo bevonden?