' En in dit alles maken wij een vast verbond en schrijven het; en onze vorsten, onze Levieten en onze priesters zullen het verzegelen.'

— Nehemia 9 : 5 - 38

Het volk houdt biddag. De Levieten lezen zes uur achter elkaar uit de wet. Op een ander tijdstip van de dag belijden ze hun zonden voor de HEERE, hun God. In het roepen prijzen ze de grote werken van Hem in de schepping, maar ook de verlossing uit Egypte. Dit hele hoofdstuk is een opsomming van alles, wat de HEERE tijdens de woestijnreis heeft ge¬daan: water uit de rots, elke morgen manna, verlossing van de vijanden, een land gekregen, overvloeiende van melk en honing. En wat stelt het volk tegenover als Gods goedheid en trouw? Zonden, ongehoorzaamheid, opstand, ontevredenheid. Kijk jij laag neer op het volk van Israël? Dan ken jij je eigen hart niet. Wij zijn allemaal geneigd om van de HEERE af te dwalen. Als Hij ons niet telkens vasthoudt, dan komt er van ons niets terecht. De HEERE is altijd de eerste, maar ook de laatste. Het zijn Zijn goedertierenheden, dat wij niet vernield zijn. Hij is een barmhartig en genadig God. Hij is de Getrouwe, en ... wij? Trouweloos! Ontrouw! Niet geluisterd naar Zijn geboden. Niet bekeerd van hun zonden! En ondanks dat alles, is de HEERE Dezelfde gebleven. Is dat geen wonder? En dat alles belijdt het volk op de biddag te Jeruzalem. Zij maken een verbond met de HEERE.

't Wordt opgeschreven en door de priesters en Levieten verzegeld. Ze menen het echt. Hoe lang zal het duren? HEERE, aanschouw het verbond!

Ik heb, dit was Uw taal, een vast verbond gemaakt... Met Wie? Allereerst met David. Maar veel heerlijker is dit vervuld in Davids grote Zoon, de Heere Jezus Christus. En wat belooft de HEERE Zelf aan degenen, die Zijn verbond houden?

 

 Ik zal van kind tot kind, tot aan het eind der dagen,

 Uw zaad bevestigen en uwen rijks troon schragen.