… en gij zult beginnen buiten te staan …

— Lukas 13:25

Moet je eens over nadenken: buiten staan! Vraag het aan een zwerver, die op een steenkoude winterdag in een park zit: hoe voelt buiten staan? Ja, maar in deze tekst gaat het over mensen die juist gedacht hadden binnen te gaan, maar beginnen buiten te staan. Wat een bizarre ontdekking! Dat gaat juist kerkmensen overkomen! Wanneer? Nadat de heer van het huis [d.w.z. de Heere Jezus] de deur zal gesloten hebben [d.w.z. de hemelpoort op de oordeelsdag]. Stel dat jij daar staat en voor je leven op die deur bonst. Links van je is de weg naar de hel en achter je is geen weg meer terug. Je had zo je best gedaan, en nu dit! Je hoort nog de laatste woorden van de Heere: Ga weg, Ik ken u niet! Wat zal er door je hart vlammen en in je gedachten schreeuwen? Niet gestreden! Niet gezocht! Niet gebogen! Niet geloofd! Alles wat je wél deed is verdampt. Roep daarom nu: Jezus, Gij Zoon van David, ontferm u over mij (Lukas 18:38); en hoop vurig op: Mens, uw zonden zijn u vergeven (Lukas 5:20).