En Abraham … legde hem op het altaar … om zijn zoon te slachten … Toen zeide Hij: Strek uw hand niet uit aan de jongen …

— Genesis 22:9-12

Vers 9: Abraham is gewillig en Izak is het ook. Zij doen samen al het werk. De Vader en de Zoon zijn gewillig om zondaren zalig te maken. Zij doen al het werk! Dan hoeft een zondaar alleen maar toe te kijken. Izak wordt levend op het altaar gelegd. Dat is een bijzondere besturing van God. Ook Christus is levend aan het vloekhout gehangen. Pas toen Hij alles had volbracht, kon Hij Zijn leven afleggen en sterven.

Vers 10: Hier heeft Abraham met zijn hart Izak reeds geofferd. Vers 11,12: De Heere komt nooit te laat. Met de Engel des HEEREN  wordt Christus bedoeld. Daar had Hij nog niet de menselijke natuur aangenomen. God vindt het genoeg. Hij zag dat Abraham in zijn hart Izak had afgestaan aan Hem. Nu is Izaks lot beslist. De jongen hoeft niet te sterven. Straks zal God de Vader wel Zijn hand uitstrekken tegen Zijn Zoon en Hem doden. Deze beproeving overtrof al de andere. De beproevingen worden meestal steeds zwaarder. Abraham is godvrezend. Niet uit angst, maar uit liefde. Niet als een knecht, maar als een kind. Aan elke beproeving komt een einde. Dat is tot troost. Nu weet Ik. Abraham wordt hier uit de werken gerechtvaardigd. Dat wil zeggen dat uit zijn daden bleek dat hij een waar geloof had.