En het woord des HEEREN geschiedde ten anderen male tot Jona…

— Jona 3:1

Enkele maanden geleden hebben we samen nagedacht over Jona. De laatste app ging toen over de vis die Jona uitspuwde. En als we dan verder lezen, dan staat er dat de Heere opnieuw tot Jona ging spreken. Wat een genade, jonge mensen! Hij had het verdiend dat de Heere nooit meer naar hem om zou zien. Hij was regelrecht tegen het woord van de Heere ingegaan. Toen de Heere zei: ga! Toen zei Jona: nee! En daarmee riep Hij Gods toorn over zich af. En Jona heeft zich in die storm ook bepaald niet gedragen als een kind van God. Terwijl de heidense zeelui tot hun goden baden, lag Jona te slapen. Hij bad niet en waarschuwde de zeelui ook niet. En toen Jona even later overboord werd gegooid, toen had hij niets anders te verwachten dan dat hij zou sterven. Maar toen was daar op het alleronverwachts die vis. Dat was genade. En daarna spuugde de vis Jona uit op het droge. Daar lag hij, onder het wier, en onder het slijm. Maar levend! Als een bewijs van Gods genade. Is dat voor jou ook al een wonder geworden? Dat God zo goed voor je is? Ondanks wie jij bent en wat er in je hart leeft. De Heere had allang kunnen zwijgen tegen jou. Maar nog spreekt Hij. En nog nodigt Hij je.