En hij bracht hen in zijn huis en zette hen de tafel voor, en verheugde zich dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.

— Handelingen 16:34

Het was een groot wonder dat de verstokte stokbewaarder bekeerd werd. Maar het was een nog groter wonder dat zijn huis eveneens bekeerd werd. En wel in diezelfde nacht.

Dat gebeurt nu zeker nooit meer? Het ligt voor de hand om dat te denken. Als er maar enkelen in een gemeente bekeerd worden, dan kun je je toch nauwelijks voorstellen dat er meerderen in een gezin bekeerd worden? Laat staan alle leden van het gezin?

De Bijbel heeft inderdaad veel voorbeelden die laten zien hoe er een scheidslijn dwars door gezinnen gaat. ‘Jacob heb ik liefgehad, Ezau heb ik gehaat.’ Kaïn versus Abel. Izak versus Ismaël. ‘Eén uit een stad, twee uit een geslacht.’

En toch is er dit voorbeeld van het huis van de stokbewaarder! ‘Al uw kinderen zullen van de HEERE geleerd zijn, en de vrede uwer kinderen zal groot zijn’, zo luidt de belofte die in Jesaja 54 klinkt. De stokbewaarder zal deze belofte niet gekend hebben. Maar dat belemmerde de Heere niet om die belofte nu juist in zijn huis waar te maken. Tot bemoediging van alle ouders die geleerd hebben dagelijks voor de zielen van hun kinderen worstelen.

Behoor je tot een gezin waar de Heere werkt? In een broer, of in een zus? Denk dan niet: nu zal het voor mij wel niet meer kunnen. Het tegendeel is waar. De Heere is nabij met Zijn Geest. ‘Roept Hem aan, terwijl Hij nabij is’. Het kan nog, ook voor jou! Hij is nabij.