Gij weet niet, dat gij ellendig zijt en jammerlijk en arm en blind en naakt.

— Openbaring 3:17

In Laodicea verbeeldden de christenen zich heel wat.

Dat kan ik ook; dat kun jij ook.

Doe ik dat ook? Doe jij dat ook?

Of ben je eerlijk geworden? Heb je geleerd dat je niet rijk bent en dat je juist aan alles gebrek hebt?

In de gemeente van Laodicea kende men heus de geloofstaal van David in Psalm 23 wel: “De HEERE is mijn Herder, mij zal niets ontbreken.” En ze meenden dat ze deze woorden zomaar mee konden belijden, na konden praten. Maar was het ook waar?

Wanneer is het echt waar? En: hoe wordt het echt waar, als het nu nog niet zo is? Daarover morgen meer.

Nu eerst maar even stil staan bij wie christenen zijn, als ze niet echt rijk zijn: dan zijn ze ellendig, jammerlijk, arm, blind en naakt. Dit is bedoeld in geestelijk opzicht.

Als jij nu eens een moment, bij alle bezigheden en drukte, tot jezelf komt, net als de verloren zoon bij de varkens, in dat verre land, heb jij dan ook enig besef van je geestelijke ellende? Hoe arm je ziel is en hoe blind je bent voor de schatten van het genadeverbond.