En een ander deel viel in de goede aarde; en gaf vrucht, het een honderd-, het ander zestig- en het ander dertigvoud.

— Mattheüs 13:8

Velen worden geroepen, maar komen niet. Toch zal het Evangelie niet alleen afgewezen worden. Er zullen mensen tot bekering komen. Christus heeft niet tevergeefs geleden en is niet tevergeefs gestorven. Een deel van het zaad viel in goede grond. Dat is bewerkte grond. Er moet geploegd worden, de kluiten moeten in stukken gebroken worden, het land moet bemest worden. Goede aarde is een goed hart, dat is een gewillig hart. Christus schenkt Zich nooit weg aan iemand die Hem niet wil. Er staat in de Bijbel: ‘Die dan Zijn Woord gaarne (= graag) aannamen.’  Niemand wil Jezus van nature. ‘Wij hebben Hem niet geacht’, zegt Jesaja. En toch zorgt de Heere er Zelf voor dat zondaren Jezus gaan begeren. Ds. Hellenbroek leert dat zo treffend in zijn vragenboekje hoe de zondaar overgaat in het genadeverbond. Tussen de nodiging van Gods kant en het aannemen van de kant van de mens, trekt de Heere met touwen der liefde. Het is niet zo dat na de nodiging de keus bij ons ligt. De Heere trekt eerst. Dan komt er vrucht. In Galaten 5 wordt de vrucht van de Geest beschreven. Mattheüs zegt: 100 – 60 – 30-voud. Markus draait die volgorde om. En Lukas heeft het alleen over 100-voudig. Alles wat van de Heere is, is veel en volmaakt. Laat 30-voudige vrucht staan naar opwas. En laat 100-voudig niet vergeten dat hij ook klein is geweest. Hoe dan ook, wie roemt, roeme in de Heere. ‘Uw vrucht is uit Mij gevonden.’ En Paulus heeft het over vruchten ‘dragen’, niet voortbrengen. De beste vrucht is dat Jezus groter wordt en jij kleiner. Hoe zit dat eigenlijk bij jou? Hoe groot is Jezus in jouw leven?