En een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had. Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden, en omdat het geen wortel had, is het verdord.

— Mattheüs 13:5,6

De zaaier gaat door met zaaien. Ondanks dat een deel zich verhardt. Het lijkt er op dat hij nu zegen op zijn werk heeft. Een ander deel van het zaad ontkiemde gelijk. Hoe komt dat? Wel de wortel kan nauwelijks naar beneden groeien, er liggen namelijk allemaal stenen onder de grond. Het kleine laagje aarde is snel verwarmd en het zaad schiet omhoog. Het Woord wordt terstond met vreugde ontvangen. ‘Wat een mooie preek was dat’, zeggen we dan. Geloof me, mooie preken zijn er niet! Het is wel duidelijk dat Jezus hier zinspeelt op het gevoel. Het is waar: er is geen geloof zonder gevoel. Maar er is wel heel veel gevoel dat niets met het ware geloof te maken heeft.  Bijvoorbeeld het hossanageroep van de menigte bij de intocht te Jeruzalem. Wat waren die mensen uitgelaten blij. Maar de zon ging schijnen en het jonge plantje verdorde. Aan het volgen van Jezus hangt een prijskaartje, namelijk verdrukking of vervolging. Verdorren, wil niet zeggen dat Gods kinderen weer kunnen afvallen, maar hun oordeel over Jezus verdort. Wat hen eerst zo mooi scheen, valt nu zo tegen. Is Jezus echt voor jou de schoonste van alle mensenkinderen (Psalm 45)? Is Hij echt jouw Liefste? Of is de glans er eigenlijk vanaf? Luther zegt ergens: ‘Geen aanvechting, geen christen.’ Een waar geloof wordt altijd beproefd. ‘Gij moet door veel verdrukkingen ingaan’, zegt de Bijbel. De weg is smal die tot het leven leidt. Geloven betekent dat er voor je vlees niets overblijft. Overreken de kosten.