‘En dit zeg ik: Het verbond, dat te voren van God bevestigd is op Christus, wordt door de wet, die na vierhonderd en dertig jaren gekomen is, niet krachteloos gemaakt, om de beloftenis te niet te doen.’

— Galaten 3:17

Galaten 3 vind je misschien wel een moeilijk hoofdstuk. Houd in  het oog dat Paulus steeds duidelijk wil maken dat onze zaligheid niet afhankelijk is van ons doen en laten, maar alleen te ontvangen is door het geloof in de belofte van God. Die belofte van God, gegeven aan Abraham, gaat over de redding in de Heere Jezus Christus. Die belofte van God blijft geldig.

 

Afspraak is afspraak. Dat geldt voor mensen onderling (zie vers 15). Hoeveel te meer geldt dat bij God. De belofte van God aan Abraham (en Izak en Jakob) kun je samenvatten met de zin: ‘Ik zal u tot een God zijn, en jullie zullen mij tot een volk zijn’. Gód heeft deze afspraak gemaakt (over de verbondssluiting lezen we in Genesis 15). Onvoorwaardelijk. Deze afspraak is niet te veranderen, niet ter zijde te schuiven. Afspraak is afspraak.

 

In vers 17 wordt gesproken over de wet die na 430 jaar gekomen is. Waar gaat het over? Het gaat over de wet die God gegeven heeft aan Mozes op de berg Sinaï. Die wet is níet gegeven om de zaligheid te verdienen. Die wet is wel gegeven als leefregel in het kader van de dankbaarheid. Maar niet om rechtvaardig te zijn voor God.

 

Dat leren we vandaag. De wet op de Sinaï heeft geen enkele invloed op de geldigheid van de beloften van God aan Abraham (en zijn nageslacht, en na Pinksteren ook voor ons). Om zalig te worden moet ik niet bij de wet zijn, maar bij de beloften van God, bij Christus. Bedenk wat God je heeft toegezegd. Wat dan? Denk aan je doop en lees vandaag aandachtig het doopformulier.



Lezen: Galaten 3:15-18