Immers wandelt de mens als in een beeld, immers woelen zij ijdellijk; men brengt bijeen, en men weet niet wie het naar zich nemen zal. En nu, wat verwacht ik, o Heere? Mijn hoop, die is op U.

— Psalm 39:7-8

Dat herken je vast wel! Want wie van ons heeft het níet ontzettend druk? Je leven van elke dag is van de vroege morgen tot de late avond overvol. Er moet van alles en nog wat gebeuren. Daarom werk je keihard. Aan je studie, je huwelijk, je baan, je bedrijf, je carrière, enz. Maar, wáárom doen we dat? Het is immers allemaal zó voorbij! Als een voorbijgaande schaduw. Na kortere of langere tijd moeten we al onze aardse schatten loslaten. Alles wat wij nu trots ‘ons bezit’ noemen wordt straks de erfenis van een ander… En we weten niet eens wíe het krijgt! Wat is het ontzettend dwaas als we nog steeds dáárvoor leven! Terwijl we op reis zijn naar onze eeuwige bestemming; naar de hel of naar de hemel. Kom, wordt wakker op deze laatste dag van het jaar. Zie in wat écht het allerbelangrijkste voor jou is! Ja, David leert ons ook dát in deze Psalm: ‘En nu, wat verwacht ik, o Heere? Mijn hoop, die is op U’. Verloren mensen kunnen genade ontvangen van de Heere; op grond van het verzoeningswerk van de Heere Jezus Christus. De Heilige Geest kan en wil geloof en bekering werken en versterken in harten van jongeren en ouderen. Zodat er een gegronde hoop op de Heere in ons leven is. Voor dít leven én óók voor daarna. Zodat we ook op deze laatste dag van dit jaar belijden: Heere, mijn hoop is op U!