Vertrouwt niet op prinsen, op des mensen kind, bij hetwelk geen heil is. Zijn geest gaat uit, hij keert wederom tot zijn aarde; te dienzelfden dage vergaan zijn aanslagen.

— Psalm 146: 3,4

Vertrouwen! Wat een prachtig woord is dit toch! Een kind vertrouwt vader. Jonge kinderen hoor je soms  een beetje opscheppen: ‘Mijn vader kan alles!’.  Als je nog jong bent denk je soms te goed van andere mensen. Daarom zegt mama wel eens tegen je: ‘Met niemand mee gaan hoor, ook al belooft hij je een lekker ijsje?’  Als je ouder wordt merk je dat niet iedereen te vertrouwen is. Vandaag lezen we dat we niet op prinsen moeten vertrouwen. Zelfs met belangrijke mensen zoals koningen, prinsen, ambtsdragers en leraren op school, kun je omvallen. Weet je hoe dit komt? Ze hebben allemaal net zo’n boos hart als wij. Bij hen is geen heil. Dit betekent: geen echt geluk. Dus zoek het niet bij mensen. De Heere geeft je hopelijk nog een vader en een moeder. Misschien ook wel lieve broertjes en zusje. Je maakt misschien wel eens ruzie met ze, maar je kunt ze ook weer niet missen. Samen help je elkaar. Hopelijk heb je ook goede trouwe vrienden. Geen vrienden die je de verkeerde richting uitsturen die bij God vandaan gaan. Maar vrienden, al is het maar één, waar je samen de Heere mee kunt zoeken en kan praten over God en Zijn dienst. Toch moet je ook op hen niet vertrouwen.  Zijn geest gaat uit, hij keert wederom tot zijn aarde. Dit is met andere woorden gezegd dat hij of zij sterft. En alle plannen die je dan gemaakt hebt, vallen in duigen. God geeft wel mensen om je heen, maar verwacht van hen niet de hulp die alleen God je kan geven voor je ziel. Door de zondeval in het paradijs is de dood als straf in de wereld gekomen. Erg hé als je die kist ziet zakken in het graf. Dan blijft er straks niets meer van het lichaam over. Denk  deze week elke dag vijf minuten na over je dood! En bidt of je op God mag vertrouwen!