En zij riepen een vasten uit en bekleedden zich met zakken, van hun grootste af tot hun kleinste

— Jona 3:5

De Ninevieten zijn niet boos geworden, en evenmin hebben ze Jona uitgelachen. Nee, de boodschap kwam uiteindelijk zelfs bij de koning terecht. En die heeft het bevel gegeven dat iedereen zich van eten en drinken moest onthouden. En dat hebben ze gedaan. Was dit bij al die mensen een waarachtige bekering? Ik stem in met Calvijn die zegt dat er bij zullen zijn geweest bij wie het echt is geweest. Mensen zoals Saulus van Tarsen. Hij was blind in een huis in Damaskus gebracht. En toen er mensen kwamen die zeiden: ‘Saulus, hier heb je wat eten’, toen wilde hij dat niet. Als je God kwijt bent, dan ben je nergens meer mee blij te maken. Hoeveel echte bekeringen er in Ninevé waren, ik weet het niet. Het gaat er maar om dat jij echt tot bekering komt. De Ninevieten hebben maar één preek gehoord, en die was nog behoorlijk eenzijdig ook. Jij hebt zoveel meer preken gehoord, zoveel ruimere en rijkere ook. Jij mag horen van de ene Naam onder de hemel tot zaligheid. De boodschap van God is uiteindelijk niet tegen je, maar vóór je. Want er staat in Handelingen 2: ‘En het zal zijn, dat een iegelijk die de Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden’. Doe dat vandaag alsjeblieft, jonge mensen. Je zult daar eeuwig goed mee zijn.