Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen.

— Lukas 23: 34a

Kun jij bidden voor vijanden, voor mensen, die je haten, voor hen die je bedreigen, treiteren, dwarszitten? Of heb je geen vijanden? Dat zou gelukkig zijn, maar de praktijk leert ons anders. Is het mogelijk om zulke mensen, die je ten onrechte naar het leven staan alles te vergeven? Moeten we altijd vergeven? Kunnen we in elke situatie vergeven? Onder jullie zullen er zijn, die dat moeilijk, ja onmogelijk vinden. Soms heel begrijpelijk, want een ander weet niet, wat jou is aangedaan. En al is het een Bijbelse opdracht, toch kunnen er

omstandigheden zijn, dat het een té zware opdracht wordt om te vergeven. Zeker als die ander geen schuld erkent of om vergeving vraagt. Toch neem ik je mee naar Golgotha, want daar klinkt uit de mond van een Rechtvaardige, Die niets dan onrecht wordt aangedaan: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat ze doen.’ Maar ik kan me toch niet vergelijken met de Heere Jezus? Nee, maar Hij vraagt wel om door genade navolgers van Hem te zijn als geliefde kinderen. Hij bad voor soldaten, Schriftgeleerden, moordenaars, het joodse volk en voor allen die Zijn leed verzwaarden. En … Zijn gebed is verhoord. Denk aan die moordenaar, aan die Romeinse hoofdman en op de Pinksterdag en daarna kwamen zelfs overpriesters en Schriftgeleerden tot bekering. Zijn gebed wordt altijd door de Vader verhoord. Hoe staat het in het Onze Vader? Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Bid maar: O, Zoon maak ons Uw Beeld gelijk.