Jeruzalems muur is verscheurd

— Nehemia 1:3

Nehemia hoort het aangrijpende bericht: Jeruzalem is een grote puinhoop. Letterlijk en figuurlijk. De stad ligt open. De muren zijn verbroken. Dat is ernstig… In een stad zonder muur is eigenlijk geen stad. Dan hebben de vijanden vrij spel. Staat open voor iedere gewapende overval… Overdag en in de nacht…

Zonder muur, dan is die stad ten ondergang gedoemd! Dan kan alles in die stad zomaar ontheiligd worden! Nederland is geen Israel. Amsterdam is geen Jeruzalem. Hij heeft hier een plaats gehad… Hij heeft hier gewoond...

Maar de muren zijn gebroken. Met Gods heilzame geboden wordt gebroken. In ijltempo wordt de zondagrust afgebroken. Het huwelijk wordt ontmanteld. De heidense zedeloosheid stroomt door de gebroken muren binnen. De rechten van de mens worden hooggehouden, maar een levend kind van onder de 23 weken mag met zoutzuur worden weggebrand. De nieuwe holocaust van ongeboren leven heeft al meer slachtoffers gemaakt dan twee wereldoorlogen samen.

En wij willen zulke dingen liever niet horen. Maar laten we ze eens op ons in laten werken. En roep tot God! Nehemia kwam er letterlijk en figuurlijk maanden lang mee aan de grond voor God. In de rouw. Zijn wij zo geesteloos dat de gebroken muren ons niet raken?