‘Ik ben benauwd om uwentwil, mijn broeder Jonathan’

— 2 Samuël 1: 26a

David hoort van een Amelekiet, dat Jonathan en Saul in de strijd zijn gesneuveld. De leugen van deze man wordt zijn dood. In plaats van een beloning wordt hij met de dood bestraft. De HEERE straft soms heel direct! Maar David is niet blij met de dood van Saul. Hij heeft geen wraakgevoelens Tot tweemaal toe heeft hij Sauls leven gespaard. Hij dicht een klaaglied op de dood van Saul en Jonathan. Hij noemt ze helden! Hij prijst hun dapperheid en tactiek in het oorlog voeren. Saul en Jonathan zijn samen op het gebergte van Gilboa omgekomen. Toch is er een verschil tussen leven en dood. Saul sloeg de hand aan zichzelf, Jonathan stierf in de strijd. David kan het nog niet goed begrijpen. Jonathan heeft zichzelf volledig opgeofferd, weggecijferd voor David. Niet uit jaloezie, maar met een blij gemoed. Hij verloor de gunst van zijn vader en zijn familie. Maar wat hield hij over? De gunst en genade van de Heere, die meer is dan alles van deze aarde. Wie vader of moeder, broer of zus liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig. Moet je dan je vader en moeder haten? Nee, maar wat het zwaarste is, moet ook het zwaarste wegen. Staat de Heere bij jou op de eerste plaats? Het einde van Jonathan was vrede. Door het bloed van de Heere Jezus Christus. Het einde van Saul was een eeuwig afgrijzen. En David heeft beiden geëerd in zijn klaaglied. Dan kon hij door genade doen. Dat jij ook die genade mag kennen, ja dat je Hem mag kennen: de Heere Jezus Christus.

 

                                                    Wie ver van U de weelde zoekt,

                                                 vergaat eerlang en wordt vervloekt.