Gij hebt de naam dat gij leeft, maar gij zijt dood.

— Openbaring 3:3

In Sardis is ook een gemeente van Christus. Ze hadden een goede naam, want ze stonden bekend als een levende gemeente. De christenen leven in een omgeving waarin economische groei en bloei is. De textielindustrie levert veel geld op. Ze hebben geen last van vervolging en verdrukking. Dat is een groot gevaar. Ze leven welvarend en dat maakt hen los van God. Hun afhankelijkheid van God verdwijnt. Het dienen van God neemt nog wel een plaats in hun leven, maar ze zijn vooral bezig met het vieren van het leven. Ze weten niet wat het is om de smalle weg te bewandelen. Maar Jezus typeert hun geestelijke situatie als dood. Dat is ontzettend: geestelijk dood zijn hoewel je in de ogen van de mensen de naam hebt te leven. De Heilige Geest is altijd weer nodig om Zijn ontdekkend werk te doen en bloot te leggen waar het in ons leven misgaat. Wij kunnen naar buiten toe en voor de buitenwereld ook een goede naam hebben en we worden beschouwd als christenen. Maar zijn we het ook werkelijk? Zijn we levendgemaakt door de Heilige Geest?  In geestelijk opzicht dood zijn betekent dat je tevreden met de vormen en de traditie. Maar dat is niet genoeg. Gelukkig waren er ook nog in Sardis die wel echt leefden.  Zij hebben hun klederen niet bevlekt, met andere woorden: zij leefden oprecht en waren vreemdeling op aarde geworden. Ze leven wel in de wereld, maar waren niet meer van de wereld. Hoe is dat bij jou?  Zoek de dingen die boven zijn, waar Jezus is aan de rechterhand van God, en niet de dingen die op aarde zijn.