— Handelingen 10: 9-17 & Handelingen 11: 4-10]

Petrus is op het dak, rond een uur of 12 in de middag. Biddend. Net als zijn Meester. Zonder gebed kan Petrus niet. Op zijn gebed heeft hij Tabitha opgewekt uit de dood. Dat geeft hoop en troost in de gebeden. Het bepaalt ons ook bij de kracht van de gebeden. Op de gebeden doet God grote wonderen. Dat was toen zo, en dat is nog steeds zo. Geestelijk doden gaan leven. Niet omdat wij bidden. Of omdat we zo ernstig bidden. Maar de Heere is genadig en Hij ontfermt Zich op het gebed.



Twaalf uur in de middag, niet echt een lekker moment om op het dak te bidden. Warmte en de zon zijn dan het meest krachtig. Maar Petrus… hij bidt. Hij vast daar niet bij – wat Cornelius vier dagen lang wel deed. Hij heeft eten besteld. Ook lichamelijk mogen we en moeten we voor onszelf goed zorgen.

Terwijl Petrus op het dak is, krijgt hij een visioen te zien. Een vertrekking van zinnen noemt de Bijbel dat. Voor alle duidelijkheid betekent dat niet dat Petrus zijn verstand verliest. Hij is volstrekt helder. Maar de Heilige Geest laat hem een visioen zien. Iets wat op een laken lijkt, daalt neer uit de hemel. En in dat laken de reine en onreine dieren van de aarde. Met een bevel. Petrus, sta op slacht en eet.

 

Het is verbijsterend dat Petrus weigert. Hij weigert de stem van God uit de hemel te gehoorzamen. Dat is nogal wat. Het is geen ongeloof, maar wel een strijd met God. De Heere heeft Zelf in het Oude Testament de spijswetten gegeven. En nu doorbreekt de Heere de grenzen Zelf. Hoe dan?

Verwarring in het leven van Petrus. En wat doet hij. Hij houdt vast aan Gods geboden. Dat zouden wij ook moeten doen.