“…en het geschiedde, als zij in het veld waren, dat Kaïn tegen zijn broeder Habel opstond en sloeg hem dood.”

— Genesis 4:8b

Wanneer je sterft is niet het belangrijkste, maar wel hoe je sterft. De dood is altijd maar één ademtocht van je verwijderd. Voor Habel is dat niet erg. Integendeel. Zijn leven is met Christus verborgen in God. Zijn wandel is in de hemelen. Hij heeft de voorsmaken van de eeuwige vreugde ervaren. Hij heeft God gezien verzoend in het bloed van Christus. Hij offerde door het geloof, hij leefde in het geloof. Nu gaat zijn geloof over in aanschouwen. Hij zal zijn diepste wens verkrijgen. Verlost uit een lichaam van zonde en dood, gaat hij eeuwig God groot maken. De eerste mens in de hemel. De eerste vrucht van het offer van Christus. De weg waarin hij heengaat is diep tragisch. Kaïn gaat met zijn broer het veld in. Ogenschijnlijk vriendelijk, een gesprek. Habel vermoedt geen kwaad. Want de liefde denkt geen kwaad. Maar dan ineens verandert de engel in een duivel, een mensenmoordenaar. Dan laat hij zijn ware gezicht zien. Deze moord is van tevoren bedacht. Deze moord is vrucht van een diepe vijandschap tegen God, tegen het offer waaruit Habel gelukkig werd. Het is de vervulling van wat God sprak: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw tussen uw zaad en tussen haar zaad.” Kaïn slaat zijn broer dood. Hij moet weg. Hij kan hem niet langer verdragen. Maar hoe spoedig zullen de rollen omgedraaid zijn. Hoe spoedig is er de dag van het oordeel. Dan zullen de heiligen de wereld oordelen. Dan zal Kaïn zijn  rechtvaardige en eeuwige vonnis ondergaan. Wees gewaarschuwd, God is zuinig op Zijn kinderen. Hier lijken zij de verliezers. Maar in Christus zijn zij meer dan overwinnaar.