.

— Kolossenzen 1: 1-3

Deze week lezen we de Kolossenzenbrief en de Geloofsbelijdenis van Nicea. Die geloofsbelijdenis vierde vorige maand de 1700^ste verjaardag. In juni van het jaar 325 – onder de regering van de eerste christelijke keizer Constantijn – kwamen meer dan 300 geestelijken in een kerkvergadering in het zomerpaleis van de keizer bijeen. Ze hadden een netelige kwestie te bespreken. Een zekere Arius verkondigde dat Jezus Christus geen God was, maar het eerste Schepsel van God, door Wie God de hemel en de aarde geschapen had. Jezus was dus geen God (hooguit goddelijk), maar een soort van tussenwezen. Als dat waar zou zijn, kunnen we niet zalig worden. Er stond dus nog wel iets op het spel!

 

Bisschop Alexander uit Alexandrië (Egypte – Caïro), geholpen door zijn diaken (en latere opvolger) Athanasius, bestreden de visie van Arius. Jezus Christus is Gods Eniggeboren Zoon, één met de Vader (Johannes 10:30) en van hetzelfde Wezen (God) als de Vader.

 

Die eenheid tussen de Vader en de Zoon zien we ook in Kolossenzen 1: 2. Paulus en Timotheus, gezondenen van God (apostel en broeder – vers 1), spreken de heiligen (de gemeente) en de gelovigen in Kolosse aan. Jullie zijn IN Christus (leden van Zijn gemeente, dat is Zijn lichaam) en jullie geloven IN Hem. Geloven is geen ding… geloven is een werkwoord en wijst op een diepe, geestelijke relatie, door geloof in liefde.

 

Ik wens jullie – zegt Paulus – de genade en vrede van God, onze Vader en de Heere Jezus Christus toe. Vader en Zoon, beiden God, geven genade en vrede. En vers 3: Wij danken de God en Vader van onze Heere Jezus Christus.

 

Nicea: Ik geloof in (…) één Heere Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God, geboren uit de Vader vóór alle eeuwen; (…)  van hetzelfde wezen met de Vader…

Ben jij een levende heilige IN Christus?