En al de menigte des volks was buiten, biddende, ten ure van het reukoffer. (Luk. 1:10)

— Lukas 1: 10-17

Zie je de oude Zacharias lopen? Zal hij nog goed hebben kunnen lopen op zijn oude dag?

Hij gaat op voor het avondoffer, om wierook te leggen op de gloeiende kolen van het reukofferaltaar dat staat voor het voorhangsel. Dit hangt voor het Heilige der heiligen (Ex. 40:26).

Volgens Ex. 30:7-8 moest het reukoffer ’s morgens en ’s avonds worden gebracht. Tweemaal op een dag. In lijn daarmee mogen we op zondag ook tweemaal naar de kerk gaan.

 

Kijk, daar gaat hij naar Jeruzalem. Door de stadspoort, door de nauwe straatjes, naar de  eerbiedwaardige tempel. Kijk, daar loopt hij over het voorhofplein, en dan de traptreden op…. En dan….? Dan gaat Zacharias het heiligdom van de HEERE binnen. Hoe eerbiedig, voel je het? Ik denk: het wierookvat trilt aan de ketting in zijn handen. Het heilige gebeurt.

 

Terwijl het volk ondertussen buiten blijft om te bidden…

 

Bedenk: dat reukwerk binnen is een symbool van dit volksgebed dat buiten opstijgt.

Zoals Psalm 141:2 zingt:

 

Mijn beê, met opgeheven handen,

klimm' voor Uw heilig aangezicht,

als reukwerk, voor U toegericht,

als offers, die des avonds branden.

 

(Ook in Opb 5:8 lezen wij trouwens dat de schalen vol met reukwerk de gebeden betekenen van de heiligen.)

 

We zien Zacharias de kolen aanstreken op het altaar. Dan zwaait hij wierook naar het voorhangsel van het Heilige der heiligen….Hij bidt om de Vertroosting van en voor Israël.

 

Terwijl hij zo biddende God tegemoet gaat komt God hem tegemoet. Op goddelijke wijze. Ineens in het licht van de gouden kandelaar, rechts van het reukofferaltaar, staat daar de heilige engel Gabriël. En terwijl Zacharias diep geschokt in vrees verkeert vertelt de engel hem dat zijn gebed om de vertroosting van en voor Israël is verhoord: de Messias komt! En het gebed om een kind is ook verhoord. De grote zegen voor het collectief Israël sluit de persoonlijke zegen voor Zacharias ook helemaal in.

 

Zo staat Zacharias daar. Ontroerend, vind je niet? Terwijl Hij bidt wordt hij rechts van hem vergezeld door Gods engel en links van hem woont achter het voorhangsel de Allerhoogste. Zo is hij biddende helemaal omringd door Gods aanwezigheid. Bidden is jezelf omringd weten door God: ‘Vrees niet. Ik ben bij je.’

 

Tot slot: in de gemeente van Christus is Jezus Christus met Zijn offer de lieflijke reuk voor God. Hij is het Reukofferaltaar. Tegelijk worden gelovigen vandaag ook opgeroepen ‘een goede reuk van Christus’ te verspreiden (2 Kor. 3:15). Ruiken anderen de goede geur van God aan jou? Laten wij daarvoor Christus bewieroken!