Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is verhoord

— Lukas 1: 13

Zacharias staat als priester bij het reukofferaltaar. Niet iedere priester kwam aan de beurt om dat te mogen doen. En als het lot goed viel was dat ook maar voor één keer in je leven. En juist deze dag dat Zacharias dienst heeft, gaat God weer spreken. Weer? Jazeker. 400 jaar lang was de hemel dicht gebleven. Er kwam geen Woord meer naar de aarde. Generaties lang klemden de Joodse gelovigen zich vast aan Gods laatste Woord in Maleachi 4. De Zon der gerechtigheid zou over hen opgaan. Maar wachten duurt lang als er honderden jaren verstrijken. En dan is het ineens toch zover. Herodes mag dan aan de macht zijn. De joodse mensen mogen dan inmiddels meer een systeem van regels overeind houden dan echt nog de HEERE verwachten. Nu is het tijd. De heraut zit er nu echt aan te komen. Nou dan komt de Messias ook. Gabriel mag weer naar de aarde. Zacharias uw gebed is verhoord! Het wachten is voorbij. Hoe zag dat wachten eruit bij Zacharias? Dat is een praktische les voor ons. Hij deed zijn taak en kwam naar het huis van God. Hij bracht zijn gebeden bij God. Dat is geloof. Gods eigen belofte teruggeven en daarop staan en wachten.  Wachten in gebed. Wij staan achter Kerst en voor de tweede komst van Jezus naar de aarde. Hoewel Hem alle heerschappij is gegeven op de aarde, lijkt het zo anders. En wat duurt het nu opnieuw weer lang. Geen nieuwe openbaringen meer. We moeten het doen met het laatste hoofdstuk van Openbaring. De Geest en de bruid zegge: Kom! Wacht jij zo ook? Of moet je daar nu nog niet aandenken?  Dat moet je dan wel doen. Ik wil je in de geest van Johannes de Doper dan oproepen om niet af te wachten maar juist te zien op lam van God!