Want in veel wijsheid is veel verdriet; en die wetenschap vermeerdert, die vermeerdert smart.

— Prediker 1: 18

Salomo had gedaan wat hij kon om zoveel mogelijk te weten te komen. Dat was goed gelukt, want de Heere had Hem zoveel wijsheid en verstand geschonken dat hij de meest wijze man op aarde was. Maar hij kwam erachter dat meer kennis meer smart betekent. Hoe meer je weet, hoe meer verdriet het geeft.

Hoe komt dat? Hoe meer je weet, hoe meer je erachter komt dat er veel meer is dat je niet weet. Je beklimt een berg en terwijl je klimt merk je dat de berg hoger en hoger wordt. En aan het eind van je leven blijk je verder van de top verwijderd te zijn dan ooit te voren. Zoiets.

En hoe meer je weet, hoe meer je erachter komt dat alles in deze wereld sterfelijk en gebrekkig is. Alles is aangevreten door de zonde. Overal komt de lijklucht je tegemoet. Niets blijkt volmaakt te zijn.

Maar dan het allerbelangrijkst: niets wat écht relevant is blijkt echt begrepen te kunnen worden door ons verduisterde beperkte verstand. God is onbegrijpelijk. Onze val is onmetelijk. De eeuwigheid onbevattelijk. Wat het belangrijkst is om te begrijpen blijkt onbegrijpelijk te zijn.

Toch kan het meest wezenlijke gekend worden en waar geluk gevonden worden. Niet door wetenschap, maar door geloof. Dat geloof werkt de Heere door Zijn Woord en Geest. Bedel om het geschenk van geloof. Want het geloof is uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods (Rom 10: 17).