Want alzo lief heeft God de wereld gehad …

— Johannes 3:16

Je kan deze tekst zo uit je hoofd opzeggen. Dat is tenminste wel te hopen. Je Bijbel gaat vast wel eens vaker bij dit hoofdstuk open. En dat is ook begrijpelijk, want het is echt een hoofdstuk met een gouden rand. En deze tekst is echt een tekst met gouden letters. En weet je in welk woord het grootste geheim schuilt? In dit woordje: alzo. Je zou het niet zeggen, maar denk er zelf maar over na. Door dat woordje worden namelijk twee dingen met elkaar verbonden: God en de wereld. Maar dat kan helemaal niet! Die twee wáren wel verbonden, toen God de wereld schiep. Maar dat is gebroken. Door onze zonden … mijn zonden. En dan nu tóch opnieuw verbonden? Ja, alzo! Hoe dan? Door liefde: alzo lief. Welke liefde? Liefde van God de Vader. Een heel bijzondere, onpeilbare, eenzijdige, oneindige liefde. Alzó groot en alzó onbegrijpelijk, dat Hij Zijn eigen liefde van Zich afgescheurd heeft en Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft. En dat voor de wereld … voor mij … Ik heb Hem niet lief, mijn leven ademt liefde voor mezelf en is een stroom van zonden. ‘O God de Vader, wendt Uw liefde alstublieft tot mij, trek mij tot Uw geliefde Zoon, opdat ik Uw kind mag worden, amen’.