Dat gij voor mijn zoon geen vrouw nemen zult van de dochteren der Kanaänieten

— Genesis 24: 3b

Verkering is een hot-item. Daar wordt wat over gesproken, gegiecheld en gedacht. Wat zei hij? Wat vind jij van haar? Heeft hij je al een appje gestuurd? Zou zij wel wat in mij zien?

Een mens is geschapen als een sociaal wezen. In het paradijs had de HEERE God al gezegd, dat het niet goed is, dat de mens alleen zij (Gen. 2: 18). Het is daarom ook heel gewoon, als jongens en meisjes oog voor elkaar krijgen. Ook al blijft het een zaak, dat je er ook te vroeg aan kan beginnen toch is het wel gewoon als er verkeringen ontstaan. Het is ook niet verkeerd, als je hiernaar op zoek gaat. Meestal loopt dat via hele natuurlijke lijnen: contacten op school, op een studentenvereniging, in de kerk of in de buurt. Anderen doen een vriend op tijdens vakantie.

Het is een vreugde, als een jongen en een meisje elkaar dan mogen vinden. Nog groter wordt de vreugde, als je merkt dat je bij elkaar past en met elkaar de rest van je leven verder wil gaan. Toch is dat niet voor iedereen weggelegd. Juist op dit punt kan er ook zoveel geworsteld worden. Verkeringen die stuklopen of relaties die maar niet ontstaan. Het kan eenzaam maken. Het kan je de angst geven, dat je straks alleen overblijft. Er kan ook het gevoel leven, dat de Heere niet meegaat en de Heere gebeden niet verhoort. Wat kan dat moeilijk zijn. Want als de Heere hierin niet voorziet, zal Hij dat dan wel doen op andere terreinen? Toch blijft het de beste weg om deze vragen in het gebed bij Hem neer te leggen. Hij zal antwoord geven, weliswaar op Zijn tijd en op Zijn wijze.