Filippus vond Nathanaël en zeide tot hem: Wij hebben Dien gevonden, van Welken Mozes in de wet geschreven heeft, en de profeten, namelijk Jezus, den zoon van Jozef, van Nazareth.

— Johannes 1: 44-46

De Heere Jezus heeft Filippus gevonden en heeft Zich aan hem verbonden. Veel weten we niet van deze man. Alhoewel hij een Griekse naam draagt, is hij een echte Israëliet. Hij is rustig van karakter. Zelfs ietwat bescheiden. Hij hoeft niet zo nodig op de voorgrond te staan. Hij heeft een goede vriend: Nathanaël, een jongen uit Kana (Joh. 21: 2). Een jongen met een goede opvoeding. Dat blijkt wel uit zijn naam: Nathanaël, dat wil zeggen: “door God gegeven”. Zijn ouders hebben hem gezien als een Godsgeschenk. Hij zal zijn opgegroeid in een toegewijd Joods gezin. Deze Nathanaël wordt ook wel Bartholomeüs genoemd.

We komen ze in de Evangeliën steeds samen tegen (Math. 10: 3, Mark. 3: 18, Luk. 6: 14). Het zijn twee vrienden: de één uit Bethsaïda en de ander uit Kana. Een vriendschapsband, die altijd is gebleven. Maar vrienden gunnen elkaar ook het beste. Vrienden zoeken het geluk voor de ander. Dat blijkt wel bij Filippus. Hij heeft Jezus gevonden. Hij wil nu niets liever dan dat zijn beste vriend de Heere Jezus ook leert kennen. Want buiten de Heere Jezus wandel je nog altijd in de duisternis. Filippus weet blijkbaar ook van zijn vriend, dat hij Jezus nog niet kent. Dat zegt wel iets over hun vriendschap. Ze spraken blijkbaar over meer dan alleen over meisjes, hun hobby, hun baantje en hun geld. Ze spraken ook over de dienst des HEEREN en het leven met God.   Wat is het mooi, als jij ook zulke vrienden hebt!