En Hij ging met hen af en kwam te Nazareth en was hun onderdanig.

— Lukas 2: 51a

Het werk was gedaan. Wat gezegd moest worden, was gezegd. De twaalfjarige Jongen had gesproken als de Godmens. Hij had Zich bekendgemaakt als de Zoon van de Vader. Nu was de tijd weer aangebroken om te laten zien dat hij tevens geheel Kind en geheel Mens was. En vertoont Hij opnieuw de gestalte die ook een voorspel was van Zijn kruislijden, namelijk die van onderdanigheid. Want Hij zou als een Lam geleid worden, en als een schaap dat stom is voor het aangezicht van Zijn scheerders. Vol liefde en gehoorzaamheid onderwierp Hij zich aan Jozef, die toch Zijn echte vader niet was, en volgde Zijn ouders naar Nazareth, waar toch nooit iets goeds uit was voortgekomen.

De onderdanigheid en gehoorzaamheid van Jezus aan Zijn ouders is een beschamend voorbeeld. Jezus heeft ook hierin de wet vervuld die wij overtreden hebben. Deze Zoon heeft werkelijk Zijn ouders nederig geëerd! Daarom mogen wij ook hierin wel bidden: ‘O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.’ Zijn dagen zouden echter niet verlengd worden in het land dat Heere Zijn God Hem zou geven. Want Hij moest niet alleen de wet vervullen, maar ook als jonge Man een vervloekte dood sterven om de toorn Gods over de zonden dragen. En toch zou Hij nu juist daardoor ook de belofte verkrijgen dat Zijn dagen verlengd zouden worden. Hij zou immers opstaan en ten hemel varen! Want eeuwig bloeit de gloriekroon op het hoofd van David’s grote Zoon.

Wij leven in een tijd van veel gebroken huwelijken. Ook zijn er vaders die hun kinderen tot toorn verwekken. Ontzettend is dat. De Heere geve dat je door genade mag weten een Vader in de hemelen te hebben. Hij sprak tot Zijn discipelen: ‘Ik ga heen tot Mijn Vader en Uw Vader. Hij leerde hen bidden: ‘Onze Vader….’. Hij lere het jou en mij.