‘En Thomas, een van de twaalve, gezegd Didymus, was met hen niet, toen Jezus daar kwam’

— Johannes 20: 24

We lezen opnieuw van Thomas in Johannes 20:24. We ontmoeten hem nog niet, want er staat: en Thomas, een van de twaalven, gezegd Didymus, was met hen niet, toen Jezus daar kwam." De Heere was gekruisigd, gestorven, begraven, opgestaan en... op de eerste dag van de week verschenen aan de discipelen, zonder Thomas. Waar was hij dan? Thomas, de zwaarmoedige, kon het nergens uithouden, zelfs niet bij zijn vrienden, de discipelen. Hij kiest voor de eenzaamheid om alleen te zijn met zijn verdriet. Soms is het goed om alleen te zijn. Op je kamer kun je Gods Woord lezen, bidden tot de HEERE. Die momenten heb je nodig. Dage¬lijks. Is dat bij jou ook zo? Of ben jij nooit alleen. Bij je bang voor de eenzaamheid? Dat gebeurt ook! Thomas had die avond bij de discipelen moeten zijn, want dan had hij de Heere Jezus ontmoet. Nu duurt het bij hem nog een week voor hij ook mag delen in de blijdschap. Zijn Heere en Zaligmaker is niet dood, maar Hij leeft. Thomas kon het maar niet geloven. Hij hechtte geen geloof aan de vrouwenpraat. 'k Zal het met m'n eigen ogen moeten zien, anders geloof ik het niet. Alle pogingen om Thomas te overtuigen helpen niet. En dan volgen die bekende woorden: "Indien ik in Zijn handen niet zie het teken der nagelen, en mijn vinger steek in het teken der nagelen, en steek mijn hand in Zijn zijde, ik zal geenszins geloven." Lijk jij op Thomas? Met zulke jongens en meisjes weet Hij raad, Hij zoekt ze Zelf op. Maar op Zijn tijd. Schrijf de Heere maar niet voor hoe het bij jou moet gaan. Hij gaat Zijn Koninklijke weg! De Enige Weg.