Gij zijt het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten. Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God

— Psalm 22:10 - 11

Spot is voor een mens een ingrijpende ervaring. Mogelijk heb je het weleens meegemaakt dat iemand jouw bespotte en belachelijk maakte. Direct voor de tekst van vandaag maakt David dit mee. Hij spreekt over smaad, verachting, spot en hoon en de snijdende woorden: 'laat God hem maar verlossen'. Dit is geestelijk gezien de meest ingrijpende spot. Eigenlijk wordt honend gezegd: 'God weet helemaal niet van je af.' Dit zijn de gedachten van binnen. En deze gedachten worden aangewakkerd door de duivel: 'dacht je dat er voor jou verlossing is; dacht je dat de Heere jou wil redden, naar jou wil omzien'. De tekst van vandaag geeft belangrijk onderwijs. David grijpt niet terug op wat hij allemaal voor God heeft gedaan. Hij grijpt terug naar dat moment, waarin God de eerste was in zijn leven. God was het die hem het levenslicht deed zien bij de geboorte. God was het die hem heeft geleerd op Hem te vertrouwen, toen hij nog een zuigeling was. Zelfs toen hij nog in de baarmoeder van zijn moeder zat, wilde God als de verbondsgod zijn God zijn. Denk maar terug aan het moment dat je gedoopt werd. Toen heeft God in het teken van water bevestigd dat Hij jouw verbondsgod wil zijn. Gods daad in jouw leven geeft houvast, juist wanneer je vanwege de zonde en de gebrokenheid geen houvast meer hebt. God heeft dat gedaan ondanks dat Hij wist welk een groot zondaar jij bent en welke zonden naar buiten zullen komen. Hij kan dat doen, omdat Hij Zijn Eniggeboren Zoon aan het kruis in de Godverlatenheid heeft overgegeven. En van deze Zoon van God staat dat Hij in de schoot van Zijn Vader was: Hij werd verstoten opdat zondaren Zijn kinderen kunnen worden.