De HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land, en uit uw maagschap, en uit uws vaders huis, naar het land, dat Ik u wijzen zal.

— Genesis 12:1

Plannen maken hoort bij ons bestaan. We hopen natuurlijk dat onze plannen uitkomen. Maar als het opeens helemaal anders gaat is het lastig om je plannen aan te passen. De tijd van Abraham was een heel andere tijd. Toch zal het voor hem best wel ingrijpend geweest zijn toen de Heere tegen hem zei dat hij moest vertrekken. En nog wel naar een onbekende bestemming!

Ook in deze tijd zijn er veel mensen onderweg naar een onbekende plek. Velen vluchten voor oorlogsgeweld. Slaan op de vlucht omdat ze niet mogen zeggen wat ze denken. Niet mogen geloven wat ze geloven. Op weg naar een on-bekende bestemming. En als ze daar dan aankomen, zijn ze vaak niet welkom. Dat maakt in al de onzekerheid die vluchtelingen meemaken, de situatie nog moeilijker.

Abraham wist ook niet waar hij heen ging. Hij volgde Gods stem. Nu kunnen we wel tegen elkaar zeggen dat de weg die God wijst altijd de beste is. Zeker! Maar zeg je dat ook als het zo heel anders gaat dan dat je zelf had gedacht? Dan jezelf had gewild?

Abraham volgde. En het volgen van Gods besluiten geeft rust. Eerst kan het wel voor veel onrust zorgen. Verwarring. Onbegrip. Boosheid. ‘Later zal je het begrijpen,’ zeggen goedbedoelende mensen dan. Ja, maar nu is het nu. En nu begrijp ik het niet.

Toch is het de beste optie in ons leven om ons te richten op Gods wegen. Hij weet wat goed is. Wel belangrijk dat je het biddend doet. Hoe donker ook de weg van God kan zijn, Hij ziet in gunst op degenen die het van Hem verwach-ten.

Wat deed jij toen het anders liep dan je verwachtte?