24 Voorts zeide Gídeon tot hen: Een begeerte zal ik van u begeren: geeft mij maar een iegelijk een voorhoofdsiersel van zijn roof. Want zij hadden gouden voorhoofdsierselen gehad, dewijl zij Ismaëlieten waren.
25 En zij zeiden: Wij zullen ze gaarne geven. En zij spreidden een kleed uit en wierpen daarop een iegelijk een voorhoofdsiersel van zijn roof.
26 En het gewicht der gouden voorhoofdsierselen die hij begeerd had, was duizend en zevenhonderd sikkelen goud, zonder de maantjes en ketenen en purperen klederen, die de koningen der Midianieten aangehad hadden, en zon-der de halsbanden die aan de halzen hunner kemels geweest waren.
27 En Gídeon maakte daarvan een efod en stelde dien in zijn stad, te Ofra; en gans Israël hoereerde aldaar denzelven na, en het werd Gídeon en zijn huis tot een valstrik.
— Richteren 8: 24 - 27
Gídeon had toch wel een getuigenis afgegeven naar zijn huis (gezin) en naar zijn volk toe. Het gaat er niet om dat een mens de baas is, maar beleden moet en mag worden dat de HEERE regeert. Dat is theocratie! Zo zingen we ook in Psalm 99:1: God, de HEER’ regeert!
En dus wil Gídeon geen koning zijn. Maar: hij merkt toch wel op, dat het volk hem zijn dank wil bewijzen…, en hij vraagt iets van de oorlogsbuit, die op de Ismaëlieten is behaald: gouden voorhoofdsierselen. Daarvan werd een efod gemaakt. In Ex. 39:3 kunnen wij lezen, hoe het goud uitgerekt werd om tot draden gesneden te worden. Zo werd het goud in de linnen lijfrok verwerkt. Een lijfrok dus, zoals hij ook door de priesters werd gedragen. Op dezelfde wijze zal de efod van Gídeon gemaakt zijn. Heeft Gídeon over deze zaak gevraagd wat de HEERE wilde? Nee… Hij zal dit kledingstuk niet veel hebben aangehad. Hij stelde het ten toon in Ofra… Hierin is Gídeon verkeerd. Zo leeft het ook in ons hart. De verleiding niet weerstaan. Zoals Gehazi ook de verleiding niet kon weerstaan en geschenken van Naäman begeerde en zo de naam des HEEREN lasterde.
Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen, zo zegt men. Maar hier zien we: we kun-nen die weelde niet dragen, maar moeten bewaard worden. Jij en ik ook!
Door Ds. R.P. van Rooijen
