Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te horen, traag om te spreken, traag tot toorn; Want de toorn des mans werkt Gods gerechtigheid niet. Daarom, afgelegd hebbende alle vuiligheid en overvloed van boosheid, ontvangt met zachtmoedigheid het Woord, dat in u geplant wordt, hetwelk uw zielen kan zaligmaken. En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende. Want zo iemand een hoorder is des Woords, en niet een dader, die is een man gelijk, welke zijn aangeboren aangezicht bemerkt in een spiegel; Want hij heeft zichzelven bemerkt, en is weggegaan, en heeft terstond vergeten, hoedanig hij was. Maar die inziet in de volmaakte wet, die der vrijheid is, en daarbij blijft, deze, geen vergetelijk hoorder geworden zijnde, maar een dader des werks, deze, zeg ik, zal gelukzalig zijn in dit zijn doen. Indien iemand onder u dunkt, dat hij godsdienstig is, en hij zijn tong niet in toom houdt, maar zijn hart verleidt, dezes godsdienst is ijdel. De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en den Vader is deze: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking, en zichzelven onbesmet bewaren van de wereld. 

— Jakobus 1:19-27

Wie Jakobus eenzijdigheid verwijt, heeft zijn brief niet goed gelezen. Het lijkt dat hij de nadruk legt op de daad en weinig let op het Woord. Een gelovige Israëliet wist heel goed dat in het Hebreeuws ‘woord en daad’ samenvallen in het Bijbelse begrip d a b a r. In de wereld geldt: geen woorden maar daden, maar in de brief van Jakobus gaat het over woord én daad.



Vooral in vers 22 is dit kernbegrip op de juiste wijze verwoord: ‘En zijt daders des woords, en niet alleen hoorders.’  Ben jij alleen een hoorder van het Woord en niet een dader? Trouwens hoorders en daders van het Woord hebben samen iets gemeenschappelijks. Hoe dan? Zij horen allebei. Zowel daders als hoorders. Of ben jij als vele ‘Joden’? Het horen alleen is genoeg om zalig te worden. Helaas heeft het woord daders in ons spraakgebruik een ongunstige klank. Soms worden daders in verband gebracht met een misdaad: van de daders geen spoor!



In ons tekstverband gaat het over iets goeds. Mensen, die het Woord doen. Wat bedoelen we daarmee? De eis van het Woord opvolgen. Luister jij ’s zondags naar het Woord en bij het lezen uit je Bijbel, maar je legt het naast je neer. Dan ben je slechts een hoorder van het Woord. Het lijkt of Jakobus een humoristisch beeld van een hoorder gebruikt, maar het gaat om een diepere en geestelijke betekenis. Deze man, die Jakobus bedoelde, had ook in de spiegel gekeken en … het was hem waarschijnlijk niet meegevallen. Hij is gelijk (terstond) weggelopen en vergeten hoe het met hem gesteld is. Dat is het beeld van een hoorder van het Woord, die beslist geen dader is. Doe jij dat ook, of ga je met die wetenschap naar de Heere om vergeving te vragen?