En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande hen, zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!

— Handelingen 2:40

Hoelang Petrus gepreekt heeft op die eerste Pinksterdag weten we niet. Maar als een prediker vervuld is met de Heilige Geest, als hij al die mensen, al die zielen, voor zich ziet op weg en reis naar de eeuwigheid dan weet hij soms van geen ophouden. Petrus heeft zijn Pinksterpreek gehouden. We lezen daarover in de verzen 14 tot en met 36. Dat woord heeft harten geraakt. Mensen worden verslagen in het hart en zeggen: ‘Wat zullen wij doen, mannenbroeders?’ En Petrus antwoordt: ‘Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.’ Na die vraag uit het hart, gaat Petrus verder met preken. Nu eens met deze woorden en dan weer met die woorden maakt Petrus de mensen duidelijk dat het erom gaat behouden te worden.

Dat preken van Petrus wordt hier genoemd: betuigen en vermanen. Betuigen is verzekeren en hiermee wordt de ernst en het aandringende karakter van Petrus’ woorden aangegeven. De apostel legt getuigenis af van wat hij gehoord en gezien heeft en hij doet een dringend beroep op zijn hoorders om het te geloven Dat laatste klinkt vooral ook in de term vermanen. Vermanen is iemand terecht wijzen. Het gaat zo niet goed! De Griekse werkwoordsvormen wijzen erop dat dit betuigen en vermanen langere tijd duurde. Het is de apostel er om te doen dat er verandering: bekering en vernieuwing komt bij zijn hoorders. Hij geeft geen koude uiteenzetting, waarbij ze het dan verder zelf maar moeten zien. Hij beweegt hen als het ware tot het geloof. Wat hebben de Pinksterpreken van de afgelopen dagen uitgewerkt in jouw leven? Werd het geloof gewerkt of juist versterkt?

 

Lezen: Handelingen 2: 37-40