“Ik heb een man van de HEERE verkregen!”

— Genesis 4:1c

Wat was Eva gelukkig met haar eerste kindje. Zo mooi, zo gaaf, zo groot. Veelbelovend, “een man.” Sommigen uitleggers denken dat ze haar verlangen tot uitdrukking brengt naar “de Man,” de Christus. Het kan ook vertaald worden met: “Ik heb een Man gekregen: “de HEERE.” Dat verlangen is goed. Het is van God. Als je leven beheerst wordt door het verlangen naar de Heere Jezus. Als je gelooft en beseft, dat je zonder Hem eeuwig verloren bent. Als je ziet, dat Hij je kan en wil zalig maken. Hij alleen en volmaakt. Ja, dat is waar. Er is niemand die je eeuwig gelukkig kan maken dan Hij. En elke keer als je Hem ziet met ogen van geloof, maakt je dat ook echt gelukkig. Dat geeft een blijdschap in je die al een voorsmaak is van de eeuwige vreugde, straks. Hoe het ook was bij Eva. Ze vergiste zich jammerlijk. “Kaïn, haar eerste en oudste jongen was niet de Christus. Integendeel. Hij was een slangenzaad. Zoals we allemaal zijn van nature. Alleen een nieuwe geboorte verandert dat. Ze droeg wel een “man” in haar armen. Maar zijn sterke handen zouden zijn eigen broer vermoorden. Het eerste kind op aarde geboren was niet de Christus. Maar het was een moordenaar. Zijn nakomelingen  zouden uitgeroeid worden met de zondvloed. Hij had geen toekomst dan een vreselijke. Gelukkig liet God het hier niet bij. Eva kreeg nog een kindje. Was hij beter? Nee. Maar God, Die rijk is in barmhartigheid heeft het grote wonder van de nieuwe geboorte aan hem gedaan. Hij doet het nog. Verwacht dat van Hem!