Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.

— Psalm 130:4

Hier pleit de dichter op de vergevingsgezindheid van God. ‘Ik heb het wel verkeerd gedaan. Ik heb zoveel gezondigd, dat ik niet meer waard ben Uw zoon genoemd te worden. Maar bij U is toch vergeving?’ Daar pleit hij op. Kijkt hij naar zichzelf, dan moet hij toegeven dat het onmogelijk is om op Gods genade te rekenen. Maar – en dat hopen we over drie weken te vieren – God stuurde Zijn enige Zoon naar de wereld om te lijden en sterven in de plaats van Zijn kinderen. De Heere Jezus kwam naar de mensheid toe en daarom vieren we binnenkort het Kerstfeest. Jezus verliet Zijn heilige heerlijkheid om te gaan wonen tussen zondaren die Hem uiteindelijk niet wilden.

 

Jezus wist dat en kwam toch. Hij wist dat ze zouden roepen ‘Kruis Hem!’ en ‘Weg met deze!’ En toch kwam Hij. En door Hem is er vergeving mogelijk. God kan niet zomaar de zonden uitwissen of door de vingers zien. Anders zou Hij onrechtvaardig zijn. Er moest vergelding zijn voor de zonden van jou en mij. De Heere Jezus nam die zware last van al die zonden op Zich.

 

Waarom deed Hij dat? De dichter zegt: ‘Opdat U gevreesd wordt.’ Veel jongeren (en ook ouderen) denken dat dit vrezen iets te maken heeft met angst. Net als die moslima, die tegen me zei dat ze bang was van Allah. Nee zo moet je dat echt niet lezen! ‘Gevreesd’ betekent hier dat God in eerbied benaderd wordt, dat we Hem aanbidden en dienen. Dát vrezen lijkt niet op bang zijn.

Daarom is er vergeving! Opdat Hij gevreesd wordt. Als de Heere je zonden wegneemt is er maar één ding wat je wilt: tot eer van Hem leven. Looft de Heere want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid. (Psalm 136:1)