Ik weet, dat Gij alles vermoogt, en dat geen van Uw gedachten kan afgesneden worden.

— Job 42:2

Wat weet jij allemaal? Er zijn dingen die je zeker kunt weten: ‘de Eiffeltoren staat in Parijs’. Daar twijfel je niet aan. Ook als je nog nooit in Frankrijk geweest bent. Dat staat als een paal boven water. Je weet ook dat twee plus twee, vier is. Niemand zal dat betwisten. Zo weten we ook dat de aarde rond is als een bal. Al zijn er ook mensen die dat betwijfelen. In onze tijd is er ook nieuws waarvan je je af kunt vragen of het waar is. ‘fake news’. Wat kun je nu nog zeker weten?

 

Vanmorgen vraagt Job jou: ‘wat weet jij eigenlijk over God?’ Durf jij hem na te spreken. ‘Ik weet’ zegt Job. Hij weet het zeker, hij geeft het toe. Hij erkent het. Het is alsof je in een discussie met elkaar bent geweest. En dan geeft één iemand toe: ‘Het klopt. Ik heb iets over het hoofd gezien. Jij hebt gelijk. Het is zoals jij het zegt’. 

 

Job had moeite met de leiding van de Heere in zijn leven. Net als bij Asaf heeft de Heere Job aan de hand genomen. De Heere liet Job naar de sterren kijken en vroeg Job: ‘wie heeft ze gemaakt?’ En toen werd Job stil. Hij legt zijn hand op zijn mond. ‘ik ben te gering’ zegt hij. En de Heere God wordt heel groot en Job wordt heel klein: ‘Ik heb berouw in stof en as’.

 

Daar zegt Job: ‘ik weet het. Ik weet het zeker. Ik erken het. Ik erken U Heere.’ U bent zo groot. U bent zo machtig. Er is niets voor U onmogelijk. En uw gedachten kunnen niet afgesneden.

 

Nu weer even voor de spiegel. Herken je iets van de houding die Job heeft tegenover de Heere? Dat jezelf heel klein weet en dat God zo groot en zo goed voor je is? Wat staat je dan in de weg om (opnieuw) je hand op je mond te leggen en je aan Hem over te geven?