‘…, matig en rechtvaardig, en godzalig leven zouden in deze tegenwoordige wereld’.

— Titus 2:12

In de opvoeding blijft het niet bij afleren. Opvoeding is ook áánleren. Trouwens, dat gaat gelijk op. Afleren en aanleren. Dat heeft alles te maken met leven voor Hem. Ons leven is telkens een af- en aanleren. Door de verbondenheid met Hem. Het is een leven in dankbaarheid, of anders gezegd: het gaat om de heiliging.

 

Nee, dat gaat niet zo op de manier waarop je een hond een kunstje aanleert. Hoe dan wel? Het is leren door de Heilige Geest. Kinderen worden toch opgevoed in de ‘lering en vermaning van de Heere’ (Efeze 6:4)? De bron van christelijke opvoeding en onderwijs is de genade van God. Met de bedoeling dat léven voor Hem in deze tegenwoordige wereld.

 

Wat is dat voor een leven wat de Heilige Geest ons ‘aanleert’? IN onze tekst gaat het over een ‘matig, rechtvaardig en godzalig’ leven. Je kunt dat heel concreet maken.

 

‘Matig’. Het gaat er hier vooral om dat we  voorzichtig leven. En nuchter zijn. Ofwel zoals in de HSV is verteld: bezonnen. Een prachtig woord. Met gevoel voor maat. Dat kent onze tijd niet meer. Onze tijd vraagt om mateloos je verlangens en hartstochten te bevredigen.

 

‘Rechtvaardig’. Met gevoel voor rechtvaardigheid. De Heilige Geest maakt je daar gevoelig voor. Rechtvaardig, maar je wordt daarin ook barmhartig.

 

‘Godzalig’. Prachtig! Paulus roept ons op ons te oefenen in de godzaligheid (1 Tim. 4:7). Geen geestelijke luiheid. Maar open staan voor geestelijke opvoeding en onderwijs. Leven bij de Bron, daar horen we van Christus, van Zijn genade. Daar leren we van genoeg. Daar leren we werkelijk léven.