‘en zij werden allen in de synagoge met toorn vervuld….’

— Lukas 4 vs 28

Jezus komt na Zijn Schriftlezing en uitlegging tot de toepassing. Hij zegt dat er in de dagen van Elia en de grote hongersnood veel weduwen waren in Israël; maar dat de profeet Elia niet naar hèn, maar naar een weduwe in een heidens land werd gestuurd. Ook zei Hij dat er veel melaatsen waren in Israël in de tijd van Elisa, maar dat niemand van hen genezen werd dan Naäman, de man uit het heidense Syrië.

Toen zal het muisstil zijn geworden in de synagoge. Dit zou grote verbazing en diepe verwondering moeten wekken, over zoveel goedheid van de Heere die Hij aan déze mensen bewees die het allerminst verdienden. Hier is maar één verklaring voor mogelijk: dit is pure genade van God. Onverdiende goedheid van de Heere.

En dàn breekt de hel los in de synagoge! Ze werden àllen(!) met toorn vervuld als ze dit hoorden. Ze gingen staan en werkten Jezus de synagoge, ja de stad uit en namen Hem met geweld mee naar een bergtop om Hem vandaar naar beneden te werpen. Wèg met zó éen! Grote bewondering slaat om in verwerping; sterke verwachting in diepe verachting. Zo zou het ook na drie jaren toegaan: het jubelende hosanna slaat om in een massaal: kruisig Hem!

Vanwaar die plotselinge omslag? Jezus komt ze té na als Joden die prat gaan op hun Jood-zijn, hun meerwaarde bij God, om hun afkomst. Dat is hoogmoed, eigen gerechtigheid, neerzien op anderen. En niet aan je schuld ontdekt willen worden. Geen Verlosser nodig hebben. Ongeloof is ten diepste vijandschap tegen de genade van God en daarom de grootste, ergste zonde. Het leeft in ons aller hart van nature. Wees daar het meest beducht voor! Gods vrije genade is het grootste goed en aller aanneming waardig. Ook van jou!



Lezen: Lukas 4 vers 15-30