“en Obadja was de HEERE zeer vrezende” (1)

— 1 Koningen 18:3b

Obadja betekent “knecht of slaaf van de HEERE”. Dat is een prachtige naam. In de Bijbel had een naam altijd een betekenis. Ouders gaven hun kinderen niet zomaar een naam. Obadja leefde in een tijd van geloofsvervolging. Koningin Izebel zat achter de profeten van de HEERE aan. Zij wilde hen uitroeien tot de laatste man. In die tijd is Obadja geboren en groeide hij op.  In die tijd noemden zijn ouders hem “Obadja”. Dat was een protest tegen de geest van de tijd, de geest van de afgrond. Dat was een gebed: “HEERE, mag mijn kind u dienen?” Dat was een belofte: “Wij zullen hem voor de HEERE opvoeden, niet voor de Baäl. Wat het ons ook zal kosten. Ja, dan ben je gelukkig als je zulke ouders hebt. Als je zelf zulke ouders wordt of bent. Voor Obadja was dat niet gemakkelijk. Velen zullen wel gezegd hebben: “Moet je dat kind nu zo’n naam geven? Van kinds af aan hoort hij heel de dag: “Obadja, knecht van de HEERE? “ Hoe zou jij dat vinden? Wij leven ook in een seculiere wereld. Nee, nog geen vervolging. Of wel? Als wij voor de HEERE uitkomen? Als wij niet de Baäl, maar de Heere Jezus volgen? Als we consequent vasthouden aan Hem, aan Zijn Woord? Als we tegen de geest van de tijd inroeien? Als we mensen willen winnen voor Hem? Als we vrijmoedig getuigen van Hem? Ja, dan moeten we wel op vervolging rekenen. Obadja had niet alleen de naam. Hij was ook een knecht van de HEERE. Al heel jong. Kijk maar in vers twaalf van dit hoofdstuk. Hij heeft de wereld nooit gediend. Hij was een klein knechtje van de HEERE als kind. Zo is hij opgegroeid. Zo is hij gegroeid in de genade en de kennis van de Heere Jezus. Zo is hij het middel geworden om Gods kerk te beschermen. Met groot gevaar voor eigen leven. Maar wat is dit korte leven hier, vergeleken bij de eeuwige vreugde die wacht. Dat zag hij. Zie jij dat ook?