En toen Hij twaalf jaren oud geworden was en zij naar Jeruzalem opgegaan waren, naar de gewoonte des feestdags, en de dagen aldaar voleindigd hadden, toen zij wederkeerden, bleef het Kind Jezus te Jeruzalem, en Jozef en Zijn moeder wisten het niet

— Lukas 2: 42, 43

Vermoedelijk ondernam Jozef drie keer per jaar de lange reis naar Jeruzalem om daar de feesten bij te wonen. Bij het paasfeest ging gewoonlijk het hele gezin mee. Het zal iedere keer een hele onderneming geweest zijn. Het werk lag bovendien stil en er werd geen geld verdiend. Dat viel niet mee voor mensen die moeite hadden om de eindjes aan elkaar te knopen.  

Jezus was 12 jaar. Volgens Joods gebruik word je op die leeftijd een zoon der Wet, dat is, een kind dat deel mag nemen aan al de diensten die de wet voorschrijft (Da Costa).

Jozef en Maria lieten kennelijk hun Kind alleen. Ze dachten dat Hij al met anderen naar huis moest zijn gegaan, maar in werkelijkheid bleef Hij in Jeruzalem. Waarschijnlijk was het Kind zo gehoorzaam dat Jozef en Maria Hem altijd vol vertrouwen Zijn eigen gang lieten gaan. Ze konden Hem gerust alleen thuis laten. Nooit had Hij hun vertrouwen beschaamd. Nooit was Hij ondeugend geweest.

Hoe is dat bij jou en bij mij? Hoe zijn wij wanneer we alleen zijn? Bekijken we films die we anders niet zouden bekijken? Zitten we op websites waar we niet zouden moeten willen zijn? Geven we ruim baan aan vuile lusten? Of zijn die momenten van stilte en eenzaamheid nu juist jouw beste momenten, omdat ze je de gelegenheid geven de Heere te zoeken en Hem aan te roepen? God geve dat het laatste het geval zou zijn. Je zou dan door genade iets van Zijn Beeld gaan vertonen.