Gedenk toch des Woord, dat Gij Uwen knecht Mozes geboden hebt.

— Nehemia 1:8

Bij het belijden van zijn zonde, gaat Nehemia ook pleiten bij God. “Gedenk aan het woord.” Het is vaker bij het roepen van mensen in nood. Dat ze zeggen: Gedenk. De moordenaar aan het kruis heeft het gebeden. Je hoort het telkens in de psalmen: Gedenk aan het Woord gesproken tot Uw knecht, waarop Gij mij verwachting hebt gegeven.

De Heere heeft ook geboden om dat te doen. Om het Woord van God terug te brengen bij God. Hij zegt: Maak Mij indachtig. Soms zeggen we dat tegen iemand: “Als ik het vergeet, herinner mij er dan aan….” De Heere vergeet niet, maar Hij wil wel als het ware herinnerd worden: Gedenk aan Uw Woord. Er is nooit een pleitgrond te vinden in onszelf. Dan ligt alles verzondigd en verbeurd. Het gebed des geloofs  steunt op God en op Zijn Naam, Zijn Woord, Zijn eer, Zijn beloften, Zijn macht, Zijn genade, Zijn trouw en Zijn waarheid, Zijn Zoon en Zijn offer. De grond van verhoring ligt altijd buiten onszelf.

Zie daarom in het gebed af van alle waardigheid en verdienste in jezelf, en dat het hart zou steunen op genade alleen.