De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.

— 2 Petrus 3:9

Misschien overkomt het je ook weleens… Je hebt wat beloofd aan een goede vriend of vriendin, maar na een tijdje krijg je een appje met de vraag waar het beloofde blijft. Tja, iets vergeten is menselijk, toch? Inderdaad. En echt ook alleen menselijk. God vergeet namelijk nooit iets. Wat Hij belooft, doet Hij. Ook als Hij belooft de ongehoorzamen te straffen.

 

Daar lijkt het vaak niet op, hè? Mensen kunnen maar doorgaan en doorgaan met zondigen. De ene na de andere goddeloze wet rolt zich uit in ons land. En er is geen God Die zegt: ‘Stop, nu is het genoeg geweest!’

 

Dichterbij… jij kunt doorgaan met je zondige leven. Op zondag zit je nog twee keer in de kerk, je leest ook netjes elk stukje van deze app. Maar je hart is niet van God. In je hart regeert satan. En er is geen God Die zegt: ‘Stop, nu is het genoeg geweest!’

 

Ho, wacht! Lees de dagtekst nog eens. Misschien lijkt het alsof God niet doet wat Hij belooft. Maar dat is met een doel. Hij is lankmoedig, oneindig geduldig. Hij wil niet dat jij verloren gaat, maar dat je tot bekering komt. Bekering is omkeer, terugkeer. Terug naar God. Je schuld belijden. Breken met je zondige leven. Voor God neer knielen en ervaren: Hij doet wat Hij belooft.

 

En ja, deze tekst gaat ook over de wederkomst van de Heere Jezus. In de tijd waarin Petrus leefde, verlangden christenen daarnaar. En het gebeurde niet. En het is nog niet gebeurd. Opnieuw met dít doel: dat jij tot bekering komt. Vandaag.