Die niet uit het bloed, en niet uit de wil van het vlees, en niet uit de wil een man, maar uit God geboren zijn.

— Johannes 1:13

De evangelist Johannes had al eerder iets geschreven over deze nieuwe, deze geestelijke geboorte. Het is in het stukje dat je net hebt gelezen. Hij schrijft over het droevige feit dat het Joodse volk in overgrote mate zijn Messias niet heeft aanvaard, maar afgewezen. Dat lees je in vers 11. Toch is dat niet het enige: er zijn er namelijk ook (al zijn het er niet velen), die Jezus wél aangenomen hebben, wél welkom geheten hebben, wél als de lang-beloofde Verlosser aanvaard hebben. Dat lees je in vers 12.

Hoe komt het nu dat sommigen toch wél positief tegenover Jezus stonden? Dat vertelt Johannes in vers 13: omdat die mensen uit God geboren zijn. Zij zijn dus door Gods Geest wedergeboren. En de evangelist maakt duidelijk dat dit niet iets is dat door mensen tot stand komt. Dus je hebt het aan God te danken als je in de Naam van Jezus gelooft. Heb jij geleerd om op Gods Zoon te vertrouwen, dan zal je niet op je eigen goede wil pochen, maar ben God hartelijk dankbaar dat Hij het in je ziel gewerkt heeft om niet langer aan Jezus voorbij te gaan, of Hem alleen als een goed mens te zien.

De evangelist maakt op deze manier ook duidelijk, wie jij bent als God je aan jezelf overlaat. Dan wijs je Jezus af. Nee, dat hoeft niet altijd op een brute manier, zodat je Hem verwenst. Kijk maar naar Nicodemus: hij was heel positief, maar toch… Je kunt Jezus ook op een ‘nette’ manier aan de kant schuiven. Dan zet je Hem op de tweede plaats. En dat is uiteindelijk precies hetzelfde: je wijst Hem af.

Bid de Heere, dat Hij je niet aan jezelf overgeeft, maar van jezelf verlost – dan zul je Jezus als jouw Zaligmaker aannemen.



Lezen: Johannes 1:6-13