Voortaan al de dagen der aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en hitte, en zomer en winter, en dag en nacht, niet ophouden.

— Genesis 8:22

De meeste mensen hebben een lievelingsjaargetijde. Zelf vond ik de lente, met alle frisse kleuren en ontluikende natuur altijd het mooist. Tot iemand een keer tegen me zei: ‘Maar álle jaargetijden hebben toch mooie dingen? Het komt immers alles uit Gods scheppende en onderhoudende Vaderhand?’ Dat kon ik niet ontkennen. En vanaf die tijd ben ik toch wel iets anders gaan kijken naar de wisseling van de seizoenen.

Gods belofte aan Noach wordt gegeven terwijl de aarde uitspruit. Een nieuwe lentetijd, zou je kunnen zeggen. Na een alles verwoestend jaargetijde. Ongetwijfeld hebben de dode lichamen van dieren en mensen nog op de aarde gelegen. Verwoesting alom. En dan klinkt die belofte van Gods trouw.

Al de dagen der aarde – dus zolang deze aarde er zijn zal. De aarde waarop jij en ik leven, werken en wonen. Waarop we zaaien en oogsten – letterlijk of figuurlijk. Waarop we het koud hebben of warm. Waarop we genieten van een zomer- of een winterdag en alles ertussen.

Niet ophouden. Omdat Gód het zegt! Zijn beloften zijn in de Heere Jezus ‘ja en amen’ (2 Kor. 1:20). Na de voor jouw idee misschien ietwat triestige herfst of kille winter komt er weer nieuw leven.

Kijk eens met andere ogen naar de jaargetijden. Leg Gods Woord ernaast. Lees met dat Woord ernaast berichten over klimaatzorgen en opwarming van de aarde. Vertrouw op de HEERE met je hele hart en steun op je verstand niet (Spr. 3:5 en 6).