Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den gansen dag.

— Psalm 32:3

David heeft je gisteren laten zien dat je volmaakt gelukkig bent als de Heere je zonde en schuld heeft bedekt. Dat heeft hij maar niet zomaar opgeschreven. Het is voor hem, om het zo maar te zeggen, geen theorie geweest om dat uit te spreken. Hij heeft namelijk zelf meegemaakt wat het betekent als je zonde en schuld niet zijn vergeven. Deze psalm werd vermoedelijk geschreven nadat het overspel met Bathseba en de moord op Uria bekend zijn geworden. En David kijkt in deze psalm terug op die ontzettende periode in zijn leven. Wat was hij diep gevallen! Meer dan negen maanden was hij in de zonde blijven leven. Hij probeerde zijn kwade daden voor de mensen en de Heere te bedekken. Dit mocht niemand te weten komen! Maar dat bleef niet zonder gevolgen. “Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd in mijn brullen den gansen dag”, zo zegt hij in onze tekst. Hij vertelde de mensen niets over zijn daden. Maar ook tegenover de Heere hield hij zijn mond. Maar dat heeft hij geweten! Het leven met de Heere begon daardoor af te nemen. Het geloofsvuur werd steeds minder en minder. Het is erg om een zondaar te zijn en zonden te doen.  Maar het is nog erger als je je zonden niet eerlijk aan de Heere vertelt, maar ze probeert te verbergen. Dan laat je daarmee zien dat je de Heere niet vertrouwt. Daarom: belijdt de Heere dagelijks je zonden en gebreken.