Want Uw hand was dag en nacht zwaar op mij, mijn sap werd veranderd in zomerdroogten. Sela.

— Psalm 32:4

Misschien herken je het wel. Je hebt iets gedaan wat niet mocht en je denkt: “Dit is zó erg: ik durf het niemand te vertellen”. Maar hoe langer je zwijgt, hoe moeilijker het wordt om te gaan spreken. Je voelt je in die momenten ellendig. Een bedrieger. Een leugenaar. Je denkt: “Mijn ouders, mijn vrienden en vriendinnen, mijn collega’s: ze zouden het eens moeten weten…” Je daden liggen als een last op je hart. David weet wat het is. Hij heeft meer dan negen maanden over zijn zonden gezwegen. Maar het werd steeds moeilijker voor hem. Dag en nacht voelde hij zijn zondelast zwaar drukken. Hij zegt in de tekst van vandaag zelfs dat “zijn sap werd veranderd in zomerdroogten”. Hij vergelijkt zichzelf met een waterstroom die door de hitte van de zon volledig is uitgedroogd. Is hij ziek geweest? Misschien. Maar één ding is wel duidelijk: het leven met de Heere kwijnt weg. De Heere trekt zichzelf zodanig terug dat het lijkt alsof Hij er niet meer is. Een kind van de Heere zondigt nooit goedkoop. Dat wil zeggen: als een kind van de Heere in de zonde valt en in de zonde volhardt, dan zijn de gevolgen daarvoor ontzettend! Mogelijk herken je dit in je eigen leven. Omdat het leven met de Heere, door eigen schuld, verdwenen lijkt te zijn. Dan wacht je maar één ding: keer terug tot de Heere en belijdt Hem je schuld. “Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen”.