“En Hij kwam tot de discipelen en vond hen slapende en zeide tot Petrus: kunt gij dan niet één uur met mij waken?”

— Mattheüs 26:40

Er zijn misschien wel eens momenten dat je je eenzaam voelt. Je hebt misschien weinig vrienden en vriendinnen. Wat is dat soms moeilijk! Je verlangt er zo naar om door anderen gezien en gewaardeerd te worden. Maar het lijkt wel alsof anderen je niet zien staan. Het kan ook anders. Je hebt misschien wel heel veel vrienden en vriendinnen, maar toch voel je je soms zo eenzaam en onbegrepen. In de tekst van vandaag lees je over de eenzaamheid van de Heere Jezus. Hij worstelt in de hof van Gethsemané. Hij had Zijn discipelen gevraagd om biddend met Hem te waken. Ze zijn echter in slaap gevallen. Ze laten hun Meester alleen worstelen en strijden. Ondanks hun beloften en toezeggingen heeft de Zaligmaker niets van hen te verwachten. En toch zal Hij Zijn leven voor hen af gaan leggen. Zij zorgen niet voor Hem, maar Hij wel voor hen. Hij is de trouwe Heere en Zaligmaker.

Als je Hem door genade lief mag krijgen, dan mag je weten dat Hij ook jou nooit alleen laat. Dan kun je je wel eens onbegrepen voelen door mensen. Ja, dan kun je wel eens eenzaam zijn. Maar dan ben je nooit alleen. Omdat Hij eenzaam, ja zelfs van God is verlaten geweest, kan Hij Zijn kinderen altijd vasthouden. Hij weet wat het is om alleen te zijn. Daarom mag je Hem al je eenzaamheid vertellen.